تالاب میناب
تالاب بین المللی میناب (دلتای رودشور ، شیرین و میناب)
موقعیت: شهرستان میناب -این تالاب از شمال غربی به بندرعباس و از جنوب به سیریک منتهی می شود
مساحت:78099هکتار
مدیریت حفاظت از تالاب :سازمان حفاظت محیط زیست ایران،اداره کل استان هرمزگان
تاریخ ثبت در کنوانسیون :1354شمسی-1975 میلادی
ویژگی های خاص این تالاب:
این تالاب از دسته تالابهای ساحلی -دریای بوده که شامل پهنه وسیعی از کفه های گلی جزر و مدی ، جنگلهای حرا و سواحل شنی می باشد و درمیان شش رودخانه حسن لنگی ،شمر ،جلابی ،میناب و زرانی قرار گرفته است.
این تالاب نمونه بسیار خوبی از پهنه های گلی و اکوسیستم های جنگل های حرا است که در ساحل شمالی دریای عمان (سواحل مکران) واقع است.
در زمستان این تالاب جمعیت قابل ملاحظه ای از گونه های تهدید شده ای چون پیلیکان پاخاکستری وبیشتر از 1% جمعیت محلی پرندگان کنار آبزی مانند صدف خوار و گیلانشاه را در خو جای می دهد.
همچنین این منطقه موقعیت مناسبی برای تخم ریزی و زاد آوری انواع ماهیها بحساب می آید .که در نوار ساحلی با طول حدود 55 کیلومتر در ساحل شمالی تنگه هرمز در محل ورود به خلیج فارس قرار دارد.این تالاب منطقه وسیعی از پهنه های گلی- باتلاقهای مانگرو و سواحل شنی است.
خصوصیات اکولوژیکی:
توده های انبوه درختان حراجنگلای تنکی از آکاسیا،کهور،کنار،گز وتعدادی درخت نخل نیز در منطقه یافت می شود.
از مهمترین سایت های زمستان گذرانی پرنگان در استان بوده
ارزشهای اقتصادی-اجتماعی:
صید آبزیان و سخت پوستان
حوضچه های پرورش میگو
اکوتوریسم
دانشمند،ریاضیدان و اخترشناس مینابی
حسین بن موسی هرمزی حاسب نام دانشمند و اختر شناس مینابی است که براساس مستندات تاریخی در نیمه دوم قرن چهارم و اوایل قرن پنجم شمسی در بندر هرمز که نام قدیم شهرستان میناب است، می زیسته و با دانشمندان و بزرگانی چون ابوریحان بیرونی، کوشیار گیلانی و ابوالوفای بوزجانی هم عصر بوده است.
حسین بن موسی هرمزی حاسب، ریاضیدان و اختر شناس مینابی (ایرانی) که براساس مستندات تاریخی در نیمه‌ی دوم قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری در بندر هرمز که نام قدیم شهرستان میناب است، می‌زیسته و با دانشمندان و بزرگانی نظیر ابوریحان بیرونی، کوشیار گیلانی و ابوالوفای بوزجانی هم‌عصر بوده‌است.
استفاده از لقب حاسب برای هرمزی نشان می‌دهد که وی نیز همانند سایر منجّمان دوره‌ی اسلامی در ریاضیات مهارت داشته است.
حسین بن موسی مبادرت به محاسبه‌ی سالهای کُرات آسمانی همچون ماه، زُهره، مرّیخ و مُشتری کرده و باعث شگفتی است که محاسبات وی در مقایسه با محاسبات دقیق امروزی از خطای حداقلی برخوردار است.
زیج شُستًکَه تنها اثر موجود از این اخترشناس ایرانی است که شامل مجموعه‌ای از قواعدی برای یافتن طول سماوی(دایرة البروجی) خورشید و ماه و سیارات با داشتن مقادیر مربوط به چهار سال قبل از سال مورد نظر و شامل 14 باب است: 1- تقویم شمس 2- تقویم قمر 3- تقویم زُحل 4- تقویم مشتری 5- تقویم مریخ 6- تقویم زهره 7- تقویم عطارد 8- تقویم جوزهر 9- معرفت ساعات و ارتفاعات 10- معرفت اجتماع و استقبال 11- معرفت رؤیت هلال 12- معرفت عرض قمر 13- معرفت کسوف شمس 14- معرفت خسوف قمر.. از اصل عربی این زیج که در برخی نسخه‌ها کتاب "حل المشکل فی مسیرالکواکب" خوانده شده، چند نسخه موجود است
که در کتابخانه آستان قدس رضوی در مشهد، کتابخانه سلیمانیه استانبول و کتابخانه مدرسه عالی شهید مطهری( سپهسالار سابق) تهران نگهداری می‌شود.
هرمزی در این اثر از زیج خوارزمی و زیج حبش حاسب نام می‌برد که هر دو در قرن سوم هجری نوشته شده‌اند. چون مثال های زیج شستکه برای سال 384 یزدگردی آورده شده‌است، زمان نگارش آن را می‌توان 384 یزدگردی معادل با 394 هجری خورشیدی دانست. برابر آنچه در لغتنامه دهخدا آمده، واژه "شُستکه " در فارسی به معنی دستمال یا دستار یا دستارچه است که برای آن جمع مکسر عربی شستکات و صورت معرب شُستجه ذکر شده است. بنابراین زیج شستکه را می توان به معنی زیج کوچک یا زیج جیبی معنی کرد که با توجه به حجم و محتوای آن پذیرفتنی است.
هرمزی در زیج شستکه از زیج کبیر خود نیز نام می‌برد که هیچ نشانی از آن به جا نمانده است. براساس مستندات تاریخی در زمان هرمزی، هرمز نام بندر معتبری نزدیک به مصب رودخانه( میناب) بر کرانه خلیج فارس بوده که ویرانه‌های آن اکنون در 10 کیلومتری میناب برجاست. در حوالی سال 700 ه.ق اهالی هرمز از یورش مغولان به جزیره جرون پناه برده و آن را هرمز جدید نامیدند که اکنون نیز هرمز نام دارد.
